Skrócona historia SKW. Więcej na podstronach: kolejki przemysłowe i historia najnowsza.
Trwający od początku XX w. rozwój kolei wąskotorowych w okolicach Starachowic był ściśle związany z miejscowymi zakładami przemysłowymi i wydobywczymi. W tym czasie powstała sieć kolei o szerokości toru 750 mm łączących starachowicki Wielki Piec z tartakiem na Bugaju, kopalniami rudy żelaza oraz licznymi ładowniami drewna. Wybudowana sieć liczyła ok. 60 km, zaś łącznie z kolejką lasów państwowych (z 1938 r.) na południe od Starachowic (w rejon Wykusu) – ponad 80 km.
Po wojnie zdecydowano o budowie kolei PKP łączącej Starachowice z Iłżą wykorzystując część istniejącego już torowiska (ukończono w 1950 r.). Na liczącym 20 km odcinku prowadzono głównie ruch towarowy oraz ruch pasażerski (w szczytowym okresie do 6 par pociągów dziennie). W latach 60-tych na skutek zamykania kopalń oraz ograniczenia transportu drewna przewozy zaczęły spadać. Ostatecznie w 1997 roku zawieszono wszelkie przewozy, a tabor przekazano na inne sieci wąskotorowe.
W roku 2003, na skutek mediacji podjętych przez Fundacją Polskich Kolei Wąskotorowych nastąpiło przejęcie linii od PKP przez władze Starostwa Powiatowego w Starachowicach. Siłami wolontariuszy przyjeżdżających z całego kraju prawie w każdy weekend, od listopada 2003 do kwietnia 2004 udrożniono pierwsze 6 kilometrów szlaku.
W maju 2004 r. przywrócono przewozy pasażerskie na odcinku Starachowice – Lipie. W sezonie 2008 operatorem było Stowarzyszenie Żuławskiej Kolei Dojazdowej, po czym w latach 2009 – 2010 ruch na kolei prowadziło Stowarzyszenie Górnośląskich Kolei Wąskotorowych. Obecnie operatorem jest Stowarzyszenie Sympatyków Zabytkowej Jędrzejowskiej Kolei Dojazdowej.
Na stronie “Z kart historii” prezentujemy galerię wystawy przygotowanej na II Kongres Entuzjastów i Przyjaciół Kolei.