Skrócona historia SKW. Więcej na podstronach: kolejki przemysłowe i historia najnowsza.

Trwający od początku XX w. rozwój kolei wąskotorowych w okolicach Starachowic był ściśle związany z miejscowymi zakładami przemysłowymi i wydobywczymi. W tym czasie powstała sieć kolei o szerokości toru 750 mm łączących starachowicki Wielki Piec z tartakiem na Bugaju, kopalniami rudy żelaza oraz licznymi ładowniami drewna. Wybudowana sieć liczyła ok. 60 km, zaś łącznie z kolejką lasów państwowych (z 1938 r.) na południe od Starachowic (w rejon Wykusu) – ponad 80 km.

Po wojnie zdecydowano o budowie kolei PKP łączącej Starachowice z Iłżą wykorzystując część istniejącego już torowiska (ukończono w 1950 r.). Na liczącym 20 km odcinku prowadzono głównie ruch towarowy oraz ruch pasażerski (w szczytowym okresie do 6 par pociągów dziennie). W latach 60-tych na skutek zamykania kopalń oraz ograniczenia transportu drewna przewozy zaczęły spadać. Ostatecznie w 1997 roku zawieszono wszelkie przewozy, a tabor przekazano na inne sieci wąskotorowe.

W roku 2003, na skutek mediacji podjętych przez Fundacją Polskich Kolei Wąskotorowych nastąpiło przejęcie linii od PKP przez władze Starostwa Powiatowego w Starachowicach. Siłami wolontariuszy przyjeżdżających z całego kraju prawie w każdy weekend, od listopada 2003 do kwietnia 2004 udrożniono pierwsze 6 kilometrów szlaku.

W maju 2004 r. przywrócono przewozy pasażerskie na odcinku Starachowice – Lipie. W sezonie 2008 operatorem było Stowarzyszenie Żuławskiej Kolei Dojazdowej, po czym w latach 2009 – 2010 ruch na kolei prowadziło Stowarzyszenie Górnośląskich Kolei Wąskotorowych. Obecnie operatorem jest Stowarzyszenie Sympatyków Zabytkowej Jędrzejowskiej Kolei Dojazdowej.